یافتن آب در طبیعت و کوهستان

یافتن آب در طبیعت، بسته به ویژگی‌های محیط فرق می‌کند، در ارتفاعات و مناطق کوهستانی، برف و یخ در دسترس ترین منبع آب به شمار می‌روند، البته ترجیحاً ابتدا آن را آب کرده و املاح به آن افزوده سپس بنوشید، چرا که خوردن برف و یا لیسیدن قطعات یخ نه تنها دمای بدن را پایین می آورد و انرژی را از بین می برد، بلکه باعث از بین رفتن بیشتر آب بدن می‌شود .
بلور شفاف و آبی رنگ یخ یکی دیگر از منابع آب قابل شرب محسوب می‌شود ولی بلورهای کدر و خاکستری رنگ، شور مزه هستند.
در اغلب بستر رودهای خشک شده، منابع آب زیرزمینی وجود دارد، در این موارد زمین را بکنید تا به خاک یا ماسه مرطوب برسید و صبر کنید تا آب به داخل گودالی که حفر کرده اید رخنه کند، سپس آب جمع شده را داخل ظرف بریزید.

داشتن یک نی بلند در بسیار مواقع می تواند به شما کمک کند تا میان شکاف سنگهای بزرگ به آب دسترسی پیدا کنید .

 در مناطق ساحلی می‌توانید آب باران را در یک سفره پلاستیکی یا برزنتی جمع کنید یا گودالی حفر کنید تا به خاک مرطوب برسید و صبر کنید تا از آب پر شود، البته توجه داشته باشید گودالی که حفر می کنید خیلی عمیق نباشد چون در این صورت ممکن است آب شور وارد گودال شود. به تناوب نیز می توانید آب دریا را بجوشانید تا از بخار اشباع شود، سپس آب شیرین را در ظرف بریزید.
در نواحی خشک و کم باران مانند کویر، سوراخهای سطحی بکنید، حفره ها را در انحنای بیرونی کانال های خشک شده آب ایجاد کنید.
در غار برای یافتن آب می‌توانید به صدای چک چک آب گوش بسپارید یا آب‌های جمع شده در شکاف سنگ‌ها و صخره‌ها را با یک تکه شلنگ بیرون بکشید، ریشه گیاهان نیز منبع خوبی از آب محسوب می‌شود، جایی که رد پای حیوانات به هم نزدیک می‌شود یا پرندگان و حشراتی که در غروب به سمت منابع آب حرکت می‌کنند، علائم خوبی برای یافتن آب محسوب می‌شوند، همچنین تخمگذاری پرندگان اطراف شکاف صخره‌ها ممکن است نشانگر آب باشد، هرجا سبزینه‌ای می‌بینید اطرافش را به دقت بررسی کنید، ممکن است سرنخی از وجود آب باشد.
 بهترين مكان براي جستجوي آب، كف دره‌ها و مسيل رودخانه‌هاي خشك وقديمي است، جايي كه آب طبيعتاً از زمين خارج مي‌شود و امكان دسترسي به آب از هرجايي ديگر بيشتر است، اگر جوي يا حوضچه‌ي آب ديده نمي‌شود، به دنبال قسمتهايي اززمين كه گياه در آن روئيده است بگرديدو سعي كنيد نقطه‌ي مناسبي از آن را حفر كنيد، ممكن است آب كمي پايين تر از سطح زمين وجود داشته باشد و در حفره جمع شود، حتي كندن كف آبكندها و بستر جوي‌هاي خشك ممكن است باعث جوشيدن چشمه‌اي در زير سطح زمين شود،به خصوص در ريگزار اين احتمال بيشتر وجود دارد. در كوه، شكاف‌هاي بين سنگ‌ها رابگرديد، ممكن است آب پيدا كنيد.
در ساحل، كندن زمين در بالاي خط مدّ، به‌خصوص جاهايي كه توده‌هاي شني بادآورده وجود دارد،‌ مي‌تواند شما را به آب آشاميدني برساند (حدود 5 سانتيمتريا 2 اينچ، كه در روي آب شور قرار دارد) اين آب ممكن است شور مزه باشد؛ اما قابل شرب است، در پايين پرتگاه‌هاي ساحلي، به دنبال سبزي‌ها و گياهان آب‌دار بگرديد، حتي خزه و سرخس، اين گياهان معمولاً‌ درجايي كه صخره‌ها جابجا شده و تغيير وضع داده‌اند، وجود دارند و همان جا ممكن است مقداري آب شيرين يا حتي چشمه پيداكنيد.
اگر چنانچه آب شيرين به هيچ وجه پيدا نشود، آب شور هم بوسيله‌ي تقطير قابل استفاده است.

اخطار: دقت كنيد هرگاه حوضچه‌ي آبي را ديديد كه در اطراف آن گياه وجودندارد، يا استخوان حيوانات در آنجا ديده مي‌شود، بدانيد كه احتمال خطرناك بودن آن آب زياد است و ممكن است به مواد شيميايي آلوده شده باشد، كنار آب را بررسي كنيد، ممكن است نشانه‌هاي قليايي شدن آب را پيدا كنيد، هميشه آبي را كه از حوضچه‌هاي آب روي زمين برمي‌داريد، بجوشانيد.
در صحرا درياچه‌هايي هستند كه راه خروج ندارند، اين درياچه‌ها نمكي هستند و آب آن‌ها قبل از نوشيدن بايد تقطير شود.

 شكاف‌هاي داراي برفچال نيز عمده‌ترين منابع آب محسوب مي‌شوند، نكته قابل توجه در استفاده از آب استحصال شده از برف اين است كه اين آب فاقد املاح بوده و مي‌بايستي مقداري املاح به آن افزوده گردد.
عموما شكاف‌ها چون محل عبور آب بوده‌اند وغالباً به همين دليل بوجود آمده اند، مكان مناسبي براي جستجوي آب مي‌باشند، پس از آن‌ها نبايد غافل شد و در زير سنگ ريزه‌هاي كف شكاف‌ها، آب را جستجو كرده و بيابيد.

پيداكردن آب به كمك حيوانات
 حيوانات در محلي زندگي مي‌كنند كه داراي آب باشد، چون آن‌ها نيز مانند هر موجود زنده براي زنده ماندن به آب نياز دارند، پس هر جا حيوانات مشاهده شدند، آب نيز آنجا وجود دارد.
ممكن است فاصله وجود آب با محل مشاهده ي حيوانات زياد باشد، هر حيواني قادر است تا فاصله معيني از آب دور شده وغذا را جستجو كند، اما به هر صورت عموماً حيوانات هنگام غروب به سمت آب حركت مي‌كنند كه اين موضوع مي‌تواند كمك خوبي براي كوهنورد براي يافتن محل‌ها ومكان‌هاي دسترسي به آب باشد.
 اغلب حيوانات مدام به آب نياز دارند، علف‌ خوران اگرچه در مسافت‌هاي طولاني چرا مي‌كنند؛ ولي هرگز از آب دور نمي‌شوند، چرا كه صبح زود و غروب نياز به آبشخور دارند، پيگيري ردپاي شكارهاي بزرگ اغلب به آب منتهي مي‌شود، اين ردپا را (روبه پايين) تعقيب كنيد، گوشت خوارن مي‌توانند مدت زيادي را بدون آب سر كنند؛ زيرا آب لازم براي بدن خود را از طريق شكار تأمين مي‌كنند، بنابراين، نشانه‌هاي مثبتي براي رسيدن به آب نيستند.
پرندگان دانه‌خوار، مثل سهره و كبوتر و مانند آن،‌ هرگز از آب دورنمي‌شوند، اين پرندگان صبح و عصر آب مي‌نوشند، در نظر داشته باشيد كه وقتي اين پرندگان مستقيم و پايين پرواز مي‌كنند، به سمت آب مي‌روند، وقتي از آب برمي‌گردند، سنگين‌اند و از درخت به درخت پرواز مي‌كنند تا متناوباً استراحت كنند، مسير آن‌ها راپيدا كنيد، به آب خواهيد رسيد، پرندگان آبي مي‌توانند مسافت‌هاي زيادي را بدون آب و غذا پروازكنند، پس وجود آنان لزوماً علامت وجود آب در نزديكي نيست، قوش‌ها، عقاب‌ها و ديگر پرندگان شكاري مي‌توانند آب لازم براي بدن خود را از طريق مايعات موجود در بدن قربانيان خود تأمين كنند، پس نمي‌توان وجود آنان را علامت وجود آب دانست.
گنجشك‌سانان خوش‌يمن‌ترين نشانه‌اند، حداكثر فاصله اين پرندگان كوچك حشره‌خوار تا منبع نوشيدن آب به يك كيلومتر نمي‌رسد، آن‌ها قادر نيستند بيش از هزار متر از آب دور شوند، هر جا تعداد بيشتري از انواع پرندگان كوچك گنجشك‌سان نظير سار،‌ مرغ زنبورخوار و بلبل يا سيره مشاهده كرديد به منبع آب نزديك‌تر شده‌ايد.
خزندگان نيز نمي‌توانند شما را در يافتن آب كمك كنند، آن‌ها از شبنم و رطوبت بدن شكار خود استفاده مي‌كنند و مي‌توانند مدت مديدي را بدون آب سركنند.
حشرات به خصوص زنبورها، علايم خوبي هستند، آن‌ها از 5/6 كيلومتر دوراز لانه يا كندوي خود پرواز مي‌كنند؛ اما براي نوشيدن آب وقت معيني ندارند، مورچه‌ها به آب وابسته‌اند، يك ستون مورچه كه از درخت بالا مي‌رود،‌ به طرف ذخيره كوچكي از آب در حركت است، اغلب مگس‌ها در فاصله‌ي 90 متري آب هستند، بويژه خرمگس‌هاي اروپايي با بدن قوس و قزحي‌شان.
http://iranmountainmedicine.blogfa.com برگرفته از